zondag 9 augustus 2015

Rondje racefiets: Retro-schaduw

Mijn nieuwe rood-zwarte wielershirt is volgens de webwinkel een gevalletje retro. Ik vind 'em mooi genoeg. Ooit mode geweest of niet. Vandaag draag ik het voor het eerst, en het zit prettig.

Het is een zomerse zondag die niemand zomaar aan zich voorbij wil laten gaan. Een standaard-zondag levert een vast straatbeeld op: trimmers en fietsers, en verder eigenlijk niets. Maar vandaag is overal wat te doen. Een fietsevenement bij Kardinge, een manege die op pad gaat met paarden en ruiters. Verder nog veel meer trimmers en fietsers dan normaal. Een drukke zondag. Zie zelfs een man in een cabrio over weilandwegen toeren. Zijn arm achteloos op het deurportier leunend, ontspannen babbelend met zijn sjiek aangeklede vrouwelijke metgezel. Zo biedt deze zomers dag voor elk wat wils. 

Het is dus druk op de weg, en dan blijft het goed opletten geblazen. Ik maak me er niet al te druk om, en fiets ontspannen genietend mijn rondje. Blijft alleen dat shirt nog over. Als fietser kijk je om je heen, en voor ijdeltuiterij ben ik niet gevoelig. Het enige wat ik van dat shirt zie is m'n eigen retro-schaduw op het grijze asfalt.

Foto gebied Kardinge



woensdag 15 juli 2015

Rondje racefiets: Groene sloot

Het rondje op de racefiets laat elke keer wat anders zien op een route die toch grotendeels hetzelfde is. Natuurlijk zijn het de seizoenen die komen en gaan. Maar ook zonnige dagen, donkere dagen, grauwe wolkenvelden in de verte of een reep veldbloemen dichtbij. Verschil is snel gemaakt.

Heb geen verstand van weidebloemen, bermbloemen of wilde bloemen, welke namen ze ook dragen. Maar aan de sloot links roepen twee rijen zomerbloeiers om het hardst. Wie het hoogst groeit, wie de felste kleuren laat zien. Paars en geel. Elke keer is het anders, en ook dit verwondert.

Op fiets tegen de hoge blauwe lucht tonen kleuren zich fel, echter eenmaal afgestapt en er naartoe vervaagt de gele bloeier. De groene sloot is de oorzaak, zie ik. Paars kleurt juist fel op, maar het groene kroos laat bijna niets over van de buren. Kroos maakt gele bloesem bijna onzichtbaar, evenzo het slootwater grotendeels is verstopt onder de aaneengesloten groene deken en ook niet meer zichtbaar is.

De foto is toch snel gemaakt, het is een zoekplaatje geworden. Daarna fiets ik op mijn gemak verder.

Foto Kardinge





zaterdag 4 juli 2015

Rondje racefiets: Een hete dag

Vandaag belooft de zomer wederom een hete dag. We zagen ze afgelopen week al eerder voorbij komen, en zijn er misschien wat aan gewend. Vandaag komt het eerst wat 'aarzelend' op gang met 18c, maar tussen 12.00 en 16.00 uur barst de zomer weer helemaal los met 36c. Dat is best uitzonderlijk in ons landje waar we niet opkijken van grauwe wolken, miezer regen en tegenwind. En dat maanden achtereen.

Vandaag is extra bijzonder omdat de Proloog van de Tour de France 2015 plaatsvindt Utrecht. Oke, dat is hier een eindje vandaan, maar toch leef ik mee. In gedachten draai ik tijdens mijn rondje voor al die wielrenners alvast de warming-up. Die start vanachter Ringweg-Oost en gaat richting Kardinge. Ben al vroeg uit de veren met een snel ontbijt, op dit tijdstip is het met 18c zodoende goed uit te houden. Hoop voor vanmiddag hetzelfde voor de professionals.

Foto's Kardinge en omgeving.





zondag 28 juni 2015

Rondje Racefiets: Mooie vroegte

Op deze zomerochtend, die eigenlijk niet voorbij mag gaan, is een rondje op een racefiets natuurlijk gezond, enzo. Maar eigenlijk doe ik het voor de mooie vroegte. Tegen de zon in verbleken weilanden in diffuus vaal licht. Maar achterom kijkend valt alles in de volste kleurenpracht die je je maar kan voorstellen. Dit is mijn dag.

Foto's Kardinge en omgeving.





vrijdag 12 juni 2015

Rondje racefiets: Verre velden en een e-bike

Met een hoog zomerse temperatuur heb ik toch zin op de pedalen te stappen. De stad uit gefietst zie ik bij Kardinge dat veel mensen daar anders over denken. Op het strand, in het gras, in het water. Verkoeling zoeken. Ik voel zweet dat door (de vrij lage) snelheid afkoelt. Een warm lijf en toch fris.

Tijdens sporten hoorde ik regelmatig een stemmetje dat diep weggestopt toch hoorbaar was: 'Sneller, harder, je kan het.' Maar heb geleerd niet meer naar dat stemmetje te luisteren, wil het negeren. Harder en sneller, waarvoor eigenlijk? Bewegen en genieten is wat ik wil. Dat is genoeg.

Zo laat ik ook de e-bike in de verte voor wat het is. Normaal wilde ik dan nog wel eens aanzetten om in te halen. Maar vandaag is het uitzicht dat telt. Verre groene velden, en aan de horizon staat de Tasmantoren.